Mirek, Sylwetka Mirosława Pokory

„Na polowaniu najważniejsze jest towarzystwo, a nie jakieś tam kaczki” – zwykł mawiać główny bohater książki „Mirek. Sylwetka Mirosława Pokory”. Choć większość osób zna Mirosława Pokorę jako wspaniałego rysownika, ilustratora książek (autorstwa m.in. Jana Brzechwy, Wandy Chotomskiej, Ewy Szelburg-Zarembiny czy Miry Lobe) i czasopism (przez ponad 40 lat był związany z redakcją „Łowca Polskiego”), którego charakterystycznej kreski nie sposób pomylić z żadną inną, warto podkreślić, że był też zapalonym myśliwym i przez długie lata należał do Koła Łowieckiego Literatów Polskich, gdzie funkcję łowczego pełnił Michał Sumiński.

Publikacja ta stanowi zbiór anegdot opowiedzianych przez bliskich kolegów i współpracowników Mirosława Pokory: dziennikarza i grafika Andrzeja Arcimowicza, redaktora Mirosława Chrzanowskiego oraz literata i autora tekstów piosenek Kazimierza Winklera. Z ich wspomnień, które czyta się jednym tchem, wyłania się portret nietuzinkowej postaci oraz człowieka wielu talentów i pasji. Dowiadujemy się m.in., że Pokora potrafił świetnie gotować i często zaskakiwał przyjaciół wykwintnymi daniami przyrządzanymi w czasach, kiedy półki sklepowe świeciły pustkami, uwielbiał zbierać grzyby i wędkować, kochał niemieckie wyżły, a za swoje ulubione miejsce uważał leśniczówkę na Lipniku w Puszczy Piskiej. Choć był duszą towarzystwa i znakomitym, wesołym kompanem zarówno na ambonie, jak i przy biesiadnym stole, zawsze zażarcie bronił własnego zdania, co niekiedy prowadziło do kontrowersji i spięć. Wszyscy jednak zgodnie podkreślają, że mimo niepokornej duszy Mirosław miał wielkie serce, niezwykłą wrażliwość i ogromną wyobraźnię.

Wstęp do książki napisał prof. Wiktor Jędrzejec, dyrektor Departamentu Szkolnictwa Artystycznego i Edukacji Kulturalnej Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Całości dopełnia zaś interesujący artykuł historyka sztuki dr. Jacka Friedricha z Uniwersytetu Gdańskiego poświęcony nieco mniej znanej, pocztówkowej twórczości Mirosława Pokory. W ciągu 30 lat rysownik ten stworzył bowiem 10 serii (łącznie 90 wzorów) kartek okolicznościowych.

Niewątpliwym i bodaj największym atutem tej publikacji są ilustracje wykonane przez jej głównego bohatera w latach 1960–2005  zarówno te zabawne, pełne „niesamowitych pierzasto-kędziorkowato-pręcikowato-rzęskowatych zawijasów”, by użyć trafnego określenia dr. Friedricha, jak i poważne obrazy olejne o tematyce przyrodniczej.